1906: Jules Huret i polskie chłopki w golęczewskiej gospodzie

Co dawali na obiad w Gospodzie pod Złotą Gwiazdą i jak kołysały biodrami polskie chłopki – o tym czytamy w kolejnym fragmencie reportażu Francuza Julesa Hureta z Golęczewa, z książki „De Hambourg aux marches de Pologne”. Tłumaczenie: Grzegorz Grupiński.

Po wizycie w szkole (i „kościele” czyli sali modlitewnej w budynku szkoły) francuski dziennikarz przechodzi na drugą stronę ulicy, pod istniejący do dziś budynek dawnego Gasthaus zum Goldenen Stern. Uwagę Julesa Hureta przykuwają polskie chłopki, z pewnością mocno wyróżniające się strojem na tle ubioru miejscowych niemieckich osadników. Z tekstu wynika, że wracały z uroczystości kościelnych w Chludowie lub Sobocie; zaś w drodze do znajomego zjadły obiad w gospodzie. Swoją drogą to, że kobiety ze wsi stać było na obiad w knajpie, samo w sobie jest reklamą względnego dobrobytu w ówczesnym Poznańskiem. Ale oddajmy głos Huretowi:

Naprzeciwko kościoła znajduje się gospoda pod znakiem złotej gwiazdy na tle o kolorze niebieskiego indygo. Z gospody wychodzą kobiety i dziewczęta z modlitewnikami w rękach.

Są to polskie chłopki; w sąsiedniej wsi obchodziły dzień jednego z wielu świętych, którzy proszą ich o ofiary i modlitwy. Teraz zamierzają odwiedzić jakiegoś krewnego w odległej wiosce.

Podobnie jak my, zjadły właśnie obiad z kiełbasą czosnkową i twarożkiem, jedyne menu w Gospodzie pod Złotą Gwiazdą. I oto idą czujnie, miarowo ruszając biodrami w krótkich spódniczkach, które wyglądają jakby były wypchane przez druty krynoliny. Ich gładkie, wypomadowane włosy, podzielone na pasemka pod tiulowymi falbankami, są ozdobione różyczkami splecionymi z liśćmi. Naszyjniki ze sztucznych pereł, związane za szyją dużą różową kokardą i wykrochmalonym kołnierzem, nadają im wygląd lalek prosto ze sklepowej witryny.

„Ich gładkie, wypomadowane włosy, podzielone na pasemka pod tiulowymi falbankami, są ozdobione różyczkami splecionymi z liśćmi”

Zobacz też