Krótkie cztery lata trwała golęczewska emerytura wybitnego działacza samorządowego, burmistrza trzech polskich miast. W 1941 roku Jan Figna wrócił do Golęczewa – a dokładniej, urna z jego prochami.
Jan Figna pochodził z Górnego Śląska – urodził się w 1886 r. Nowych Hajdukach (dziś to część Chorzowa). Przeniósł się do Wielkopolski, robiąc karierę urzędniczą. W 1917 r. został burmistrzem w Bninie, a od 1919 r. sprawował tę funkcję w Jarocinie. Po trzech latach wrócił na Górny Śląsk, obejmując urząd burmistrza Pszczyny – jako pierwszy Polak po odzyskaniu niepodległości. Dwanaście lat kadencji Figny w Pszczynie to liczne osiągnięcia w rozwoju miasta, ale także – trudności i spory, związane również z tarciami pomiędzy polską i niemiecką ludnością w mieście (więcej na ten temat na Wikipedii).

W 1934 r. Jan Figna zrezygnował z urzędu w Pszczynie. Powodem były problemy zdrowotne: utrata wzroku i częściowo słuchu. W wieku 48 lat przeszedł na polityczną emeryturę i osiadł w Golęczewie, zakupiwszy dom przy ul. Dworcowej 35. Zamieszkał tam z drugą żoną, Melanią z Dobrzyńskich, oraz z dziećmi z pierwszego i drugiego małżeństwa. Pierwsza żona, Ewa z Sierszulskich, zmarła w 1920 r.


Na początku wojny niemieckie władze aresztowały Jana Fignę jako jednego z działaczy polskiej elity politycznej. Na Wielkanoc 1941 roku żona Melania otrzymała przesyłkę – urnę z prochami męża, przesłaną z obozu w Dachau.
Jan Figna jest jedną z ofiar II wojny światowej, upamiętnionych tablicą pod golęczewską figurą NMP.

Melania Figna zmarła w 1958 r. Na Dworcowej 35 gospodarzyła Aniela, córka pierwszej żony Figny, wraz z mężem Koteckim, byłym właścicielem browaru w Gnieźnie. Od 1981 r. dom jest własnością państwa Rybickich, którym bardzo dziękuję za udostępnienie zdjęć rodzinnych Fignów i przekazane informacje.

Nagrobek Jana Figny Melanii z d. Dobrzyńskiej na cmentarzu w Sobocie. Źródło: Wikimedia Commons, MOs810, licencja CC BY-SA 4.0.

Musisz być zalogowany, aby dodać komentarz.